Είδαμε την παράσταση «Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα»

Το σκεφτήκαμε και περάσαμε στην πράξη με τον Σπύρο Δευτεραίο. Είδαμε και οι δύο την ίδια παράσταση, σε δύο διαφορετικές μέρες, και αποτυπώσαμε τις εντυπώσεις μας. Καταλήξαμε ότι και οι δύο περάσαμε πολύ όμορφα με τον «Καραφλομπέκατσο και τη Σπυριδούλα».

Από τον Σπύρο Δευτεραίο

Στον πλανήτη Λένα Κιτσοπούλου

Τι είναι  η επιτυχία; Ρητορικό ερώτημα με πολλές απαντήσεις. Στην περίπτωση της Λένας Κιτσοπούλου ή μάλλον στους επικριτές της, θα μπορούσε να αντιτάξει πως μπορεί να της καταλογίζουν πολλά. Όπως ότι αναπαράγει τις σταθερές της όταν πρόκειται για πρωτογενή δικά της έργα, ή όταν διασκευάζει κλασικά, όπως το «Χαίρε νύμφη» ή πέρυσι την «Αντιγόνη», δεν προτείνει κάτι νέο, αλλά γίνεται η πρόκληση για την πρόκληση. Και οι πολέμιοί της το πάνε ακόμα πιο πέρα κάνοντας λόγο  για επιχορηγήσεις, ότι κάθε χρόνο ανεβαίνουν έργα της και όλο το παραθεατρικό παρασκήνιο, λες και αν μια δημιουργός βρίσκει στέγη ή χρήματα είναι μεμπτό ή αλλοιώνει το αποτέλεσμα του έργου. Όπως και να έχει μια 10ετία τα έργα της Λένας Κιτσοπούλου όχι μόνο ανεβαίνουν, ΑΛΛΑ οι παραστάσεις της αφορούν τον κόσμο. Επί προκειμένου «Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα» που ανέβηκε για δεύτερη σεζόν στο θέατρο Σταθμός.

Οι έχοντες λοιπόν παρακολουθήσει το έργο της δημιουργού θα μιλήσουν και εδώ για μία από τα ίδια: μισανθρωπισμός, το πορτρέτο του Νεοέλληνα με πολύ σκληρό και απαξιωτικό τρόπο, τα λαϊκά σουξέ, κάποιες σκηνές σοκ (ΕΛΕΟΣ!!!, ποιος σοκάρεται σήμερα βλέποντας μια λεκάνη τουαλέτας ή έναν γυμνό άντρα επί σκηνής!). Έλα όμως που για άλλη μια φορά το κάνει με ένα πανέξυπνο και θεατρικό τρόπο… Και αυτό που θαυμάζει κανείς, είναι την εξυπνάδα που εξελίσσει αυτές τις «σταθερές».

Πρόκειται για 2 μονολόγους που όμως από ένα σημείο και μετά, μπορεί και αυτοί οι δυο άνθρωποι να έχουν βρεθεί, ακόμα και να ήταν ζευγάρι.

Ο «Καραφλομπεκάτσος» λοιπόν είναι ο κλασικός Νεοέλληνας που τριγυρνάει με το εσώρουχο, την παντόφλα, κομπάζει για το διαμέρισμά του, για τον εαυτό του, μισογύνης (;;) που στο φινάλε βλέπουμε την προσωπική του τραγωδία. Ή μάλλον την ιλαροτραγωδία του, που ο Θύμιος Κούκιος (ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του) την υπηρετεί ερμηνεύοντας τον τόσο κοντινό μας ήρωα με θαυμαστό τρόπο.

Αλλά και η Ελένη Στεργίου ως Σπυριδούλα είναι πολύ καλή, στο δεύτερο μέρος, όπου η αποκάλυψη του φινάλε είναι περίτεχνα γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον Κωνσταντίνο Μάρκελλο.

Εν κατακλείδι οι φανατικοί Κιτσοπουλικοί θα περάσουν μια χαρά, οι νεόκοποι θα έχουν την ευκαιρία να την ανακαλύψουν και οι πολέμιοί της θα πουν πάλι τα δικά τους.

Από τη Βίκυ Διαμάντη

Δύο μόνοι αναζητούν την αγάπη

Δύο μοναχικές ψυχές καταφέρνουν να οδηγηθούν από το κωμικό στο τραγικό, παλεύοντας με τη μοναξιά τους και αποζητώντας απεγνωσμένα την αγάπη. Στην πολύβουη Αθήνα, χαμένοι στο πλήθος, κραυγάζουν, βγάζουν τα σωθικά τους όπως λέει η Σπυριδούλα, ψάχνοντας τον έρωτα. Δύο άνθρωποι καθημερινοί που μαζί τους μπορούμε όλοι να ταυτιστούμε, βαδίζουν βήμα βήμα από τη γελοιοποίηση των συναισθημάτων τους στην αποδοχή της τραγικότητάς τους, της μοναξιάς τους, της ανάγκης τους για ένα χάδι, μία αγκαλιά, ένα φιλί. Ένα έργο πολύ σύγχρονο με πρωταγωνιστές δύο αντι-ήρωες, μία κριτική ματιά απέναντι στον Νεοέλληνα και τις αντιδράσεις του απέναντι στη ζωή, με την υπογραφή της Λένας Κιτσοπούλου στο κείμενο.

Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος σκηνοθετεί για λογαριασμό των This Famous Tiny Circus theater group, έχοντας αλμοδοβαρικές αναφορές και τοποθετώντας τους δύο αντι-ήρωες στο αστικό πλαίσιό τους με μοναδική μαεστρία.

Ο Θύμιος Κούκιος σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας συναρπάζει το κοινό, επικοινωνεί μαζί του μοναδικά, κινείται με άνεση στην σκηνή, ακόμη και γυμνός χωρίς να προκαλεί, μεταμορφώνεται στον τυπικό Ελληναρά που παλεύει με τα συναισθήματά του και τις φοβίες του.

Η Ελένη Στεργίου είναι εξαιρετική ερμηνεύτρια, παλεύει με το δικό της «τέρας» σε μία πολύ συναισθηματική ερμηνεία που κρύβεται πίσω από σκληρά λόγια και σπασμωδικά ξεσπάσματα, συγκινεί και μας παρασύρει σε ένα κρεσέντο μοναξιάς.

Το σκηνικό και τα κουστούμια του Γιώργου Βαφιά βοηθούν άψογα την εξέλιξη της παράστασης. Το σκηνικό, αφαιρετικό, λειτουργικό και πολυμορφικό, μετατρέπεται ενώ παράλληλα αφήνει χώρο δράσης στους ηθοποιούς.

Οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα δημιουργούν ατμόσφαιρα και διαδρούν με τους ηθοποιούς, ενισχύουν τις ερμηνείες τους, απομονώνουν εκφράσεις και εικόνες.

Η κίνηση από τον Βαγγέλη Πιτσιλό εξαιρετικά μελετημένη και τοποθετημένη στο σωστά πλαίσια.

Ο ήχος από τον Μανώλη Ανδρεάδη δίνει επίσης διάσταση στους ήρωες και είναι προσεγμένος στη λεπτομέρεια.

Είναι μία παράσταση πολύ προσεγμένη και δουλεμένη, που εγγυάται ότι ο θεατής θα περάσει όμορφα, θα βγει από το θέατρο με καλή διάθεση, θα ευχαριστηθεί κάθε της στιγμή και φυσικά τη συστήνουμε.  

   

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος

Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Βαφιάς

Σχεδιασμός Φωτισμών: Μελίνα Μάσχα

Μουσική: Γιώργος Κασαβέτης

Επιμέλεια Κίνησης-Χορογραφίες: Βαγγέλης Πιτσιλός

Σχεδιασμός Ήχου: Μανώλης Ανδρεάδης

Κατασκευή Σκηνικών: Γαβριήλ Τσακλίδης

Μακιγιάζ: Ήρα Σ. Μαγαλιού

Φωτογραφίες Promo: Γιάννης Πουλημένος

Φωτογραφίες Παράστασης: Nίκος Πανταζάρας

Σχεδιασμός Αφίσας: Στέφανος Σάμιος, Ειρήνη Ματθαίου

Trailer: Κώστας Στάμου & Χάρις Καρακουλίδου | ArtLabor Productions

Παίζουν: Θύμιος Κούκιος, Ελένη Στεργίου

Φιλική Συμμετοχή: Νίκος Στεργίου

Παραγωγή: This Famous Tiny Circus theater group

Πληροφορίες παράστασης

Παραστάσεις: Για 10 ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ | Από 8 Οκτωβρίου ως 6 Νοεμβρίου 2018

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη της 21:15

Εισιτήριο: 15€ (Κανονικό), 12€ (Φοιτητικό),  10€ (Ανέργων, ΑΜΕΑ, Άνω των 65, Ομαδικές Κρατήσεις άνω των 10 ατόμων)

Διάρκεια: 90 λεπτά

Χώρος: Θέατρο Σταθμός

Διεύθυνση: Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)

Τηλ.: 210 52 30 267